Wykonana z brązu tablica zawisła na elewacji budynku przy ul. Długiej 22, róg pl. Krasińskich, w którym znajduje się siedziba Związku Powstańców Warszawskich. Ppłk Zbigniew Galperyn ps. "Antek" (1929-2021) był współtwórcą tej organizacji, jej wiceprezesem, a w latach 2020-21 prezesem. W uroczystości odsłonięcia tablicy wzięła udział delegacja Nadwiślańskiego Oddziału Straży Granicznej wraz ze studentami Akademii Sztuki Wojennej odbywającymi w naszym oddziale praktyki studenckie. To podniosłe wydarzenie zgromadziło wielu gości - rodzinę ppłk Zbigniewa Galperyna, przyjaciół, współpracowników, kombatantów oraz przedstawicieli władz m. st. Warszawy, organizacji i instytucji współpracujących ze Związkiem Powstańców Warszawskich.
Podczas uroczystości wiceprezes ZPW Jerzy Mindziukiewicz ps. "Jur" odczytał biogram ppłk. Zbigniewa Galperyna przypominając, że od 1942 r. był on uczestnikiem akcji małego sabotażu, członkiem Szarych Szeregów i Armii Krajowej, powstańcem warszawskim w Batalionie AK "Chrobry I", ciężko rannym w Pasażu Simonsa i cudem ocalałym w zbombardowanym kościele św. Jacka, a po wojnie ekonomistą, urbanistą, działaczem społecznym i kombatanckim.
Ppłk Zbigniew Galperyn był człowiekiem wielkiego, szlachetnego serca, wspierał inicjatywę nadania naszemu oddziałowi imię Powstania Warszawskiego i właśnie dzięki Niemu udało się to zrealizować.
Zbigniew Feliks Galperyn urodził się 18 maja 1929 roku w Warszawie. Miał 10 lat, kiedy wybuchła II wojna światowa. W czasie okupacji wraz z rodziną mieszkał w centrum Warszawy. W grudniu 1942 wstąpił do Szarych Szeregów, a w drugiej połowie 1943 roku do Armii Krajowej. Na początku 1944 roku przeszedł przeszkolenie wojskowe i złożył przysięgę wojskową. Podczas Powstania Warszawskiego służył jako jeden z ponad 400-450 żołnierzy w Batalionie Chrobry I. Walczył m.in. na Woli i Starym Mieście, gdzie został ranny w Pasażu Simonsa - reducie blokującej Niemcom dostęp do Starego Miasta. Po kapitulacji znalazł się w niewoli niemieckiej. Wyjechał z Warszawy razem z rannymi docierając do szpitala w Milanówku. Następnie przebywał w Krakowie. Po wojnie początkowo pracował w zakładzie rzemieślniczym w Skolimowie. W 1950 roku zdał egzamin maturalny, następnie studiował na Uniwersytecie Warszawskim. Pracował jako ekonomista, był zatrudniony m.in. przy odbudowywaniu Skopje po trzęsieniu ziemi w 1963 roku.
Zbigniew Galperyn pełnił funkcję sekretarza i wiceprezesa Towarzystwa Urbanistów Polskich. Był również zaangażowany w działalność społeczną i kombatancką. Był prezesem Związku Powstańców Warszawy, podpułkownikiem WP w stanie spoczynku. Odznaczony Krzyżem Walecznych (1944), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2006), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2014), Medalem Pro Patria (2012), Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (2015), a także odznaką "Weteran Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny". Został również uhonorowany Nagrodą Miasta Stołecznego Warszawy.
Zbigniew Galperyn odszedł na wieczna wartę 23 września 2021 roku.
zdjecia Piotr Niemiec/NwOSG.
-
Tablica upamiętniająca ppłk. Zbigniewa Galperyna ps. „Antek”. -
Stoją poczty sztandarowe. -
Widok na zgromadzonych. Na drugim planie Katedra Wojska Polskiego. -
Przemawia Jerzy Mindziukiewicz ps. "Jur" -
Przemawia Pani Ewa Malinowska-Grupińska. -
Przemawia Pan Michał Olszewski. -
Przemawia Pan Rafał Szczepański. -
Przemawia Pani Bogna Gapleryn. -
Przemawia Pan Jerzy Pietras. -
Moment odsłonięcia tablicy. -
Delegacja NwOSG oddaje honor. -
Delegacja Zarządu Oddziałowego NSZZ FSG przy NwOSG składa kwiaty przed tablicą. -
Delegacja NwOSG oddaje honor. -
Zdjęcie grupowe przedstawicieli NwOSG z Powstańcami. -
Tablica upamiętniająca ppłk. Zbigniewa Galperyna.
