-
Zbigniew Galperyn ps. "Antek".
Zbigniew Feliks Galperyn urodził się 18 maja 1929 roku w Warszawie. Miał 10 lat, kiedy wybuchła II wojna światowa. W czasie okupacji wraz z rodziną mieszkał w centrum Warszawy. W grudniu 1942 wstąpił do Szarych Szeregów, a w drugiej połowie 1943 roku do Armii Krajowej. Na początku 1944 roku przeszedł przeszkolenie wojskowe i złożył przysięgę wojskową. Podczas Powstania Warszawskiego służył jako jeden z ponad 400-450 żołnierzy w Batalionie Chrobry I. Walczył m.in. na Woli i Starym Mieście, gdzie został ranny w Pasażu Simonsa - reducie blokującej Niemcom dostęp do Starego Miasta. Po kapitulacji znalazł się w niewoli niemieckiej. Wyjechał z Warszawy razem z rannymi docierając do szpitala w Milanówku. Następnie przebywał w Krakowie. Po wojnie początkowo pracował w zakładzie rzemieślniczym w Skolimowie. W 1950 roku zdał egzamin maturalny, następnie studiował na Uniwersytecie Warszawskim. Pracował jako ekonomista, był zatrudniony m.in. przy odbudowywaniu Skopje po trzęsieniu ziemi w 1963 roku.
Zbigniew Galperyn pełnił funkcję sekretarza i wiceprezesa Towarzystwa Urbanistów Polskich. Był również zaangażowany w działalność społeczną i kombatancką. Był prezesem Związku Powstańców Warszawy, podpułkownikiem WP w stanie spoczynku. Odznaczony Krzyżem Walecznych (1944), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2006), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2014), Medalem Pro Patria (2012), Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (2015), a także odznaką "Weteran Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny". Został również uhonorowany Nagrodą Miasta Stołecznego Warszawy.