W uroczystym spotkaniu upamiętniającym 73. rocznicę odbicia budynku z rąk Niemców obecni byli ostatni uczestnicy walk z 1944 roku, ich rodziny, kombatanci, przedstawiciele władz i urzędów państwowych, oraz pracownicy PWPW.
Drugiego dnia powstania, pracownicy PWPW zgromadzeni w środku gmachu strzeżonego przez Niemców, podjęli próbę zbrojnego odbicia budynku. Równocześnie oddziały powstańcze rozpoczęły atak z zewnątrz. Dzięki doskonale skoordynowanej akcji szybko udało się zdobyć gmach przy ulicy Sanguszki 1. Budynek PWPW stał się jednym z kluczowych punktów oporu Starego Miasta, zyskując miano Reduty PWPW. Blisko miesiąc trwało oblężenie gmachu przez Niemców. Reduta PWPW upadła 28 sierpnia, zaledwie parę dni przed kapitulacją Starego Miasta. Szacuje się, że w tym czasie w jej murach zginęło blisko 100 obrońców.
Podczas uroczystości zaprezentowano sylwetki żyjących jeszcze obrońców Reduty PWPW, sanitariuszek i łączniczek: Kazimierza Gabary ps. Łuk, Juliusza Kuleszy ps. Julek, Krystyny Nowackiej-Wróblewskiej ps. Kinga, Ryszarda Nowickiego ps. Sokół, Barbary Wilczyńskiej-Sekulskiej ps. Penelopa, Lucyny Żebrowskiej-Petrus, ps. Luc oraz zmarłego przed miesiącem Renisława Kowalskiego, ps. Czerkies.