Handel ludźmi - dziećmi i kobietami zmuszanymi do prostytucji oraz pracownikami zmuszanymi do niewolniczej pracy - jest obecnie jednym z najbardziej lukratywnych przestępstw w Europie. Dlatego ostrzegamy! Sezon wakacyjny w pełni. Jest to okres, w którym wielu młodych ludzi decyduje się na podjęcie pracy, często pierwszej i z dala od domu. Jeśli rzeczywiście myślisz o zarabianiu pieniędzy poza Polską, Twoja decyzja powinna być przemyślana.
Handel ludźmi jest łamaniem praw człowieka, które często wiąże się z przemocą fizyczną lub psychiczną, gwałtem i zniewoleniem. Jest to także poważne przestępstwo, zwykle międzynarodowe za popełnienie którego grozi w Polsce i innych krajach Unii Europejskiej wysoka kara. Zjawisko to polega przede wszystkim na kupnie i sprzedaży istot ludzkich w celu ich wykorzystania seksualnego i/lub ekonomicznego. Przybiera różne postacie - kobiety najczęściej są zmuszane do prostytucji, ale także do innych prac (np. przetrzymywane w domach jako gosposie/pomoce domowe). Media donoszą o ludziach, którzy musieli pracować w polu czy na budowach po kilkanaście godzin dziennie, bez wynagrodzenia i w złych warunkach, często pilnowani przez uzbrojonych strażników. Zdarza się, że ludzie (często dzieci) są zmuszani do żebrania i popełniania przestępstw np. kradzieży czy przemytu narkotyków. Straż Graniczna poza realizacją swoich ustawowych zadań związanych z ochroną granicy państwowej RP, kontrolą ruchu granicznego czy zwalczaniem przestępczości, w tym w szczególności polegającej na organizowaniu nielegalnej migracji innym osobom, głównie cudzoziemcom, podejmuje także czynności mające na celu identyfikowanie ofiar przestępstwa handlu ludźmi. Wspólną bowiem cechą tych przestępstw może być nielegalne przekroczenie granicy, czy też pomocnictwo w tym procederze.
Straż Graniczna od maja 2014 roku może samodzielnie ścigać osoby podejrzewane o handel ludźmi. Dzięki nowelizacji prawa w ciągu minionego roku funkcjonariusze Nadwiślańskiego Oddziału Straży Granicznej zidentyfikowali i objęli pomocą 4 domniemane ofiary handlu ludźmi oraz podjęli szereg działań i rozmów profilaktycznych w tym obszarze.
Możesz zadbać o swoje bezpieczeństwo i zminimalizować ryzyko stania się ofiarą handlu.
Dlatego planując wyjazd w celach zarobkowych:
1. Dopełnij wszelkich formalności. Sprawdź ważność swojego paszportu, jeśli wyjeżdżasz na jego podstawie i ewentualnych pozwoleń, zgromadź inne konieczne do podjęcia pracy dokumenty np.: zaświadczenia potwierdzające Twoje kwalifikacje zawodowe.
2. Ubezpiecz się od następstw nieszczęśliwych wypadków i ewentualnych kosztów leczenia.
3. Sprawdź, czy pośrednik (firma pośrednicząca) oferujący Ci pracę działa legalnie, tzn. czy jest zarejestrowany w KRAZ (Krajowy Rejestr Agencji Zatrudnienia) i posiada odpowiedni certyfikat.
4. Upewnij się, że Twój pracodawca istnieje. Dowiedz się o nim jak najwięcej - najlepiej od pośrednika. Poproś o adres, numer telefonu. Skontaktuj się z nim.
5. Dowiedz się na co możesz liczyć ze strony pośrednika w razie kłopotów w pracy (np. w sytuacji, kiedy praca jest inna niż oferowana lub masz problemy z pracodawcą). Poproś o zobowiązanie na piśmie.
6. Dokładnie czytaj wszystkie dokumenty, które pokazuje Ci pośrednik, zwłaszcza te, które masz podpisać. Jeśli czegoś nie rozumiesz - pytaj!
7. Jeśli dajesz pośrednikowi pieniądze, zawsze domagaj się pokwitowania.
8. Zrób kserokopię dokumentów, które ze sobą zabierasz (paszportu, dowodu osobistego, wiz, pozwolenia na pracę, umowy o pracę) i zostaw bliskim (osobom, którym ufasz). Dołącz do dokumentów aktualną fotografię.
9. Zostaw też adres, pod którym będziesz przebywać za granicą, numer telefonu, imię i nazwisko pracodawcy oraz nazwiska i adresy osób, z którymi wyjeżdżasz (lepiej nie wyruszać w pojedynkę). Informuj bliskich o zmianach adresu i miejsca pracy.
10. Ustal częstotliwość kontaktów telefonicznych z bliskimi (osobami, którym ufasz) np. raz w tygodniu o określonej porze. Ustal hasło, którym się posłużysz w przypadku ewentualnych kłopotów i niemożności powiedzenia tego wprost przez telefon: np. przekaż pozdrowienia dla kogoś, kto nie istnieje.
Zabierz ze sobą:
1. Adres i numer telefonu najbliższego polskiego konsulatu w kraju do którego jedziesz. W razie jakichkolwiek kłopotów tam otrzymasz pomoc.
2. Słownik lub rozmówki - jeśli nie jesteś pewny, czy dasz sobie radę z miejscowym językiem.
3. Numer telefonu Poland direct z kraju, do którego jedziesz. Za minimalną opłatą lub za darmo będziesz mógł zatelefonować do Polski - tylko na numer telefonu stacjonarnego - nie komórki - o ile osoba, do której dzwonisz zgodzi się zapłacić za rozmowę. Telefonistka, która połączy rozmowę mówi po polsku.
4. Numer telefonu organizacji pomagającej kobietom, migrantom czy osobom poszkodowanym w wyniku przestępstwa. Zwykle w takiej organizacji można uzyskać poradę i pomoc.
5. Telefon komórkowy z aktywnym roamingiem.
6. Pieniądze (może to być także karta kredytowa lub czeki). Zapas na ,,czarną godzinę", abyś miał za co wrócić do Polski.